ปัจจัยของสีและขนาดของดอกไม้ที่มีผลต่อการเข้าผสมเกสรของผึ้ง

Abstract

งานวิจัยศึกษาดูความสัมพันธ์ระหว่างผึ้งกับดอกไม้ ผึ้งที่ทาการศึกษามี 3 ชนิด คือ ผึ้งพันธุ์ ผึ้งโพรงและผึ้งมิ้ม ชนิดของดอกไม้และสีที่ใช้ศึกษา คือ คุณนายตื่นสายสีเหลือง สีส้ม สีบานเย็นและสีขาว งานวิจัยนี้ประกอบด้วย 3 การศึกษา คือ การศึกษาที่ 1 ปัจจัยของสีและขนาดของดอกไม้ต่อการเข้าผสมเกสรของผึ้ง ผลการศึกษาพบว่า ผึ้งพันธุ์เข้าผสมเกสรของดอกสีบานเย็นมากที่สุด ผึ้งโพรงเข้าผสมเกสรของดอกสีส้มมากที่สุด อย่างไรก็ตามผึ้งทั้ง 2 ชนิดไม่แสดงพฤติกรรมความชอบสีดอกสีใดสีหนึ่งอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติ ในขณะที่ผึ้งมิ้มมีการเข้าผสมเกสรดอกสีเหลืองมากกว่าสีอื่นอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติ นอกจากนี้พบว่าขนาดของดอกไม้ไม่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการเลือกเข้าผสมเกสรของผึ้งทั้ง 3 ชนิด การศึกษาที่ 2 คือ พฤติกรรมการเรียนรู้ของผึ้งในการเข้าผสมเกสรจากปัจจัยของสีและขนาดของดอกไม้ สรุปได้ว่าผึ้งพันธุ์และผึ้งโพรงไม่พบพฤติกรรมการเรียนรู้ในการเข้าผสมเกสรของดอกคุณนายตื่นสายโดยดูจากข้อมูลที่ได้พบว่าผึ้งตัวเดิมไม่มีการกลับเข้ามาผสมเกสรของดอกสีเดิมในครั้งถัดไป ซึ่งต่างจากผึ้งมิ้มพบว่าผึ้งมิ้มตัวเดิมมีการเข้าผสมเกสรของดอกสีเดิมในครั้งถัดไป สีของดอกไม้ที่มีการกลับเข้ามาผสมเกสรมากที่สุด คือ สีเหลือง จึงอาจสรุปได้ว่าผึ้งมิ้มมีพฤติกรรมการเรียนรู้ในการเข้าผสมเกสรของดอกไม้ การศึกษาที่ 3 คือ ความสัมพันธ์ของปริมาณรงควัตถุที่สะสมในเซลล์ผิวของกลีบดอกและลักษณะเซลล์ผิวที่ส่งผลต่อการดึงดูดผึ้งมาผสมเกสร ผลการศึกษา คือ ชนิดของรงควัตถุที่สะสมในเซลล์ผิวของกลีบดอกไม้ไม่มีความสัมพันธ์กับการเลือกเข้าผสมเกสรของผึ้งทั้ง 3 ชนิด เมื่อศึกษาลักษณะของเซลล์ผิวของดอกคุณนายตื่นสายสีเหลืองพบว่ามีผลต่อพฤติกรรมการผสมเกสรแต่ไม่อาจชี้ชัดลงไปได้ลักษณะของเซลล์ผิวของกลีบดอกคุณนายตื่นสายมีความสัมพันธ์ส่งต่อการดึงดูดผึ้งมาผสมเกสรในการศึกษานี้